Głód

Ra ujął ją swoimi smukłymi palcami i zastygł na chwilę, kontemplując szczelinę. Lekko nacisnął. Skorupka pękła. Rozdzielił połówki. Nareszcie! Zawartość, jak się spodziewał, była nieodparcie miękka, a zapach, który uniósł się z wnętrza, nie pozwolił myśleć o niczym innym. Między palce ściekał lepki sok. Na wnętrze, które absorbowało wszystkie jego zmysły, spłynęła łza. Rozlała się po delikatnej powierzchni dodając jej blasku. Ra drżał. Pragnąłby jednym oddechem wchłonąć słodki środek. Tyle dni szukał. Wiedział jednak doskonale, że jeśli ulegnie sam sobie, nie przeżyje. Zbliżył więc ją do ust. Intensywny zapach oddzielił go od reszty świata. Spił swoją łzę wraz z odrobiną soku starając się jednocześnie objąć językiem jak największą połać i wyssać nieco jędrności. Na tyle mógł sobie pozwolić. Czekała go długa droga. Zatem niemalże czule połączył połówki skorupki, całość owinął i ukrył w najgłębszym zakamarku, po czym puścił się pędem do celu.